Laatste traject

Oke, nu ik dit zo getypt heb.... "laatste traject" ... dringt het ineens nog meer door. Heel gek, want ik heb al menig keer uitgesproken, ook naar mensen om ons heen, dat we nog 1 traject willen gaan doen. Normaliter zorgt dat ervoor dat het ineens echt is, maar nu heb ik dat gevoel bij deze blog. Misschien omdat het dmv deze blog een nog groter bereik krijgt? Ik weet het niet, maar het raakt me

Na ons laatste traject, hebben we gekeken naar onze opties. Ik wou graag nog 1 poging in Nederland doen met een eigen donor. Hiervoor zouden we wel voor het eerst een oproep moeten plaatsen, gezien de andere 2 keren de donoren zichzelf hebben aangeboden. Zou het bereik groot genoeg zijn? Hoe lang zou het duren voordat er een reactie komt? En dan komt nog het hele proces van elkaar leren kennen (wat we de vorige 2 keren niet hoefden te doen want we kenden elkaar al). 

Maar dit was de stap die ik eerst wou nemen, voordat we de stap naar het buitenland zouden nemen. Voor mij is dat echt het laatst mogelijke. En daar was ik nog niet aan toe. Niet na net 2 terugplaatsingen

Arjen had er andere ideeën over en zou wel als eerste de stap naar het buitenland willen nemen. Dit had hij mij nog niet verteld (tsjah toch kerels he :P), maar in de weken die voorbij gingen, kwam ik zelf ook tot de conclusie dat ik eigenlijk naar het buitenland wou. We hebben nu 3 trajecten gedaan in NL met een donor (poging 1 eigen donor maar afgebroken, poging 2 eicelbank Leiderdorp, 3 embryo's, 1 terugplaatsing. Poging 3 eigen donor, 2 embryo's, 1 terugplaatsing), en alle 3 hebben geen goede resultaten laten zien. Om nog een keer een traject in te gaan met eigen donor, ging mij steeds meer tegenstaan. Of nou ja, tegenstaan? Als iemand zich ineens aanbied als donor ga ik echt niet meteen nee zeggen, maar het zou niet iets zijn waar we nu actief naar op zoek gaan. 

Een traject met eigen donor wordt nu niet meer vergoed, omdat we onze 3 vergoede pogingen, die je krijgt vanuit de basisverzekering, al door zijn. Alle medische kosten zouden we dus zelf moeten betalen. Al met al kost dat rond de 6000 euro. Een stuk minder dan in het buitenland, dat absoluut, maar na de negatieve uitkomsten in de voorgaande trajecten in NL, zijn we bang dat dat weggegooit geld gaat zijn. 

Uiteraard heb je nooit zekerheden, ook niet in het buitenland, maar het voelt als écht een nieuwe kans. Jongere donoren en een andere aanpak dan in Nederland

In de eerste week van onze zomervakantie hadden we 2 gesprekken gepland met fertiliteitsklinieken. 1 in Spanje en 1 in Portugal. Dankzij technologie kon dit alles via beeldbellen plaats vinden. Het waren 2 fijne gesprekken, waarin we alles konden  dagen wat we wouden.

Tussen beide landen zit 1 belangrijk verschil; Spanje heeft anonieme donatie, en Portugal heeft gekende donatie. Als we naar Portugal zouden gaan, zou ons toekomstige kind, mocht hij/zij daar behoefte aan hebben, de gegevens van de donatrice opvragen. In Spanje kan dit niet.

De overeenkomsten tussen beide klinieken zit hem in de kosten; je kan kiezen uit verschillende pakketten met een garantie op een aantal blastocysten (goed ontwikkelde dag 5 embryo's). Ja, als ik het zo schrijf klinkt het als een soort mensenhandel ofzo. Zo zakelijk allemaal. Deze pakketten lopen uiteen tussen de 6400 euro en 10900 euro. Mocht een donor meer opbrengst hebben dan het pakket wat je gekocht hebt, dan heb je geluk en zijn deze embryo's ook gewoon voor jou.

Bovenop deze kosten komen dan ook nog;

- de kosten voor de hormonen die ik moet gebruiken, ongeveer een 500 euro

- het invriezen van embryo's, a 450 euro per 3 jaar

- elke volgende terugplaatsing, a 1290 euro

- echo's, a 75 euro per echo

- bloedonderzoek, geen idee wat dit in NL kost

En dan komt de reis er naartoe + het verblijf daar er natuurlijk ook nog eens bij. Dus met alleen het pakket-geld zijn we er nog lang niet

Pfff wat heb ik daar een stress van; de financiën. We proberen op allerlei manieren extra inkomsten te krijgen; spullen verkopen, mn man extra werken in de weekenden, etc. 

Sinds eind Juni ben ik begonnen met het maken en verkopen van oorbellen. Mocht het allemaal goed blijven lopen, dan wil ik het waarschijnlijk nog wel wat uitbreiden met andere sieraden, maar momenteel staat dat ook stil.

En we hebben onze crowdfunding weer een upgrade gegeven en brengen dit weer onder de aandacht van mensen. En hopen dat mensen ons verhaal (en crowdfunding) willen delen. Want dat zijn we nodig; mensen die ons willen helpen om het verhaal verder te verspreiden. Zonder hulp komt onze crowdfunding niet ver en stopt het uiteindelijk. Dat is het punt waar we nu zitten.  We blijven hem natuurlijk delen op social media, dus sorry als jullie hem vaak voorbij zien komen en er gek van worden. Ik hoop dat jullie je iets in onze situatie kunnen verplaatsen en begrijpen waarom we dit doen