Nadat we ons donorvoorstel hadden goedgekeurd, was het wachten tot de donatrice zou beginnen. We wisten dat dit pas wat later in het jaar zou zijn. We hielden contact met de kliniek, maar kregen elke keer te horen dat de donatrice nog niet was begonnen. Uiteindelijk kregen we te horen dat ze zelf nog een kleine medische ingreep ging doen (niet gericht op fertiliteit), en dat ze dan in December zou gaan starten. Oke, ook prima. Jammer dat het zo lang duurt, maar we hebben in ieder geval weer een richting
In December werd Arjen aangenomen bij een nieuwe baan. Voordat we eindelijk op onze huwelijksreis gingen, diende hij zijn ontslag in bij zijn oude werk. En vanaf dat moment gingen we rekening... Arjen zou begin Februari een tijdje zonder werk zitten. Dé perfecte timing om naar Portugal te gaan, zonder meteen zijn nieuwe werk te belasten met ons traject. We trokken de stoute schoenen aan en namen contact op met Vladimiro (CEO van het lab, waar we telkens contact mee hadden).
We kregen al snel terug dat dit niet de normale gang van zaken is. Wat we uiteraard al wisten. De normale procedure bestaat eruit dat er eerst embryo's ontstaan, die ingevroren worden. Pas daarna gaat er gekeken worden naar de cyclus van de wensmoeder en wordt daar alles in gang gezet. Echt stapje voor stapje, en dus niet dingen tegelijkerteit. En dat was nu precies wat wij vroegen.
Vladimiro legde ons de risico's ook uit (mochten er geen embryo's ontstaan en ik zou al zijn begonnen met de medicatie, dan zou ik daarmee moeten stoppen en zouden we een cyclus missen), maar hij gaf ook aan wel vertrouwen te hebben in deze donatrice omdat zij al eerder had gedoneerd met goed resultaat. We spraken af dat we het zo gingen doen. Wij zouden horen wanneer de donatrice ging beginnen, zodat ik dan ook mijn gedeelte kon gaan doen. Alle medicatie en injecties hadden we inmiddels weer in huis
Maar het duurde en duurde... Zelfs na de vakantie nog geen reactie. Uiteindelijk toch maar weer een mail gestuurd, want inmiddels was het de 2e week van Januari. Voor iemand die in December zou gaan starten, toch wel een beetje vreemd. Of zou ze een cyclus overslaan zodat ze met oud en nieuw een borrel kon drinken? Ook begrijpelijk namelijk, maar dan horen we het graag
Uiteindelijk kregen we reactie dat ze al was begonnen!! Hoe dan?!?!?! Ik was weer helemaal over de zeik, want er waren ons andere dingen beloofd. Hij legde uit dat ze pas laten weten dat een donatrice is begonnen als de eerste echo en bloedonderzoek goed zijn. Oke, prima, maar zeg dat dan tegen ons!!! Ik kon per direct stoppen met de pil en starten met de injecties (deze moet ik de eerste 5 dagen zetten van mijn cyclus), en het 3 maal daags innemen van oestrogenen (voor opbouw baarmoederslijmvlies). Eerder hadden we al gehoord dat we zouden horen als de punctie gepland zou worden en daarna op de hoogte gebracht worden van de hoeveelheid eicellen die zijn gevonden, en daarna dagelijks een update hoe het met de bevruchtingen stond. He he, eindelijk zou het gaan lopen
Na een dikke week nog weer niks gehoord, dus ik nam zelf contact op met de verpleegkundigen dit keer (want Vladimiro weet niet wanneer de punctie gepland zou worden). Krijg ik te horen dat die dag de punctie al was geweest!!! En dat we zouden horen op dag van invriezing hoeveel embryo's het hadden overleefd. Ik mailde gelijk naar Vladimiro dat ik dit erg vervelend vond omdat wij op de hoogte gehouden zouden worden wanneer de punctie was en qua ontwikkeling van de embryo's. Ik was op dit moment op mijn werk, maar door opnieuw de slechte communicatie was ik helemaal van slag. In overleg met mn collega's ben ik eerder naar huis gegaan want ik kon niet meer.
Toen ik thuis aan kwam werd ik gebeld door Portugal. Dit keer was het het lab. Als eerste vroeg ze hoe het met mij ging. Nou dat had ze beter niet kunnen doen, haha. Ik barste meteen in tranen uit en legde haar uit wat er allemaal was gebeurt. Wonderbaarlijk genoeg kreeg ik een onwijs lieve reactie en dat ze het zo vervelend vond allemaal. Maar ze had goed nieuws. Er waren 6 eicellen gevonden. Ze waren meteen bevrucht en morgen zou ze ons dan bellen hoeveel er echt goed bevrucht waren (dit kan je pas de dag erna zien). Ook zou ze ons elke dag bellen met een update. Wat super fijn!! Eindelijk iemand die mijn emoties begreep. Heel gekke gewaarwording dat dit iemand van het lab was, want in Nederland hebben de mensen van het lab dus totaal geen inlevingsvermogen haha. Even omgekeerde wereld dus.
Op dat moment drong ook de realiteit door dat we morgen zouden horen of er nog eicellen in de race zouden zijn. Na een rusteloze nacht, heb ik me die dag ziekgemeld. Ik kon mijn aandacht er totaal niet bij houden.
De dag erna hoorden we dat er 5 eicellen goed bevrucht waren. Jeeeej!! Dat is een mooie score van de 6. Ook de dag erna kregen we een update dat ze alle 5 nog in de race waren. Wel liep er 1 goed op schema, en de andere 4 liepen ietsje achter. Maar dat hoeft niks te zeggen.
Op dag 3 was de stand nog precies hetzelfde. Op dag 4 van de embryo ontwikkeling geven ze geen update omdat er tussen dag 3 en 4 super veel gebeurt en het soms lastig te zien is of een embryo is gestopt met groeien. We zouden op dag 5 weer gebeld worden. Hier hebben we zelf gevraagd of ze ons een dag later konden bellen, omdat ik die dag een slaapdienst had. Ik zou dan op mijn werk gebeld worden, en wat als het nieuws tegenviel? Dan zou ik de dienst niet meer kunnen draaien. Gelukkig begrepen ze dat en belden ze ons op dag 6.
Tijdens dat belletje begon ze dat ze 1 embryo hadden kunnen invriezen op dag 5. Meteen teleurstelling bij mij, maar ook zoiets; oke, dan krijgen we dus een nieuw traject van hun aangeboden omdat wij een garantie pakket hebben gekocht van 2 goede dag 5 embryo's, zogenaamde blastocysten (blasto's). Maar ze ging nog door. Ze hadden op dag 6 nog 2 embryo's in kunnen vriezen. Deze liepen heel de tijd een dag achter qua ontwikkeling maar verdubbelden zich wel elke keer mooi, dus ook dit waren goede embryo's geworden. De andere 2 hadden stagnering laten zien en zijn dus vernietigd.
Oke, dus geen nieuw traject vanuit hun. Dit is het. 3 embryo's
Op zich een mooie score, maar ik merkte dat ik ook teleurstelling voelde. Ik voelde geen blijdschap. Was dit zelfbescherming? Of was het iets anders. Ik heb hier de hele nacht over lopen nadenken. Ik voelde wel iets, maar ik kon het niet goed onder woorden brengen. Totdat ik een lotgenootje sprak en die zei; "je bent altijd aan het rekenen en aan het denken; welk aantal geeft mij rust?"
En dat was het precies. Arjen en ik hebben zo vaak na lopen denken over welk aantal eicellen/embryo's, ons een gevoel van rust en vertrouwen zou geven. En dat waren zeker geen 3 embryo's. Het voelt dan meteen alsof je meteen aan het einde zit. Je bent meteen aan het aftellen. Wij hadden altijd een ander aantal in ons hoofd wat ons vertrouwen en rust zou geven. Ook ken ik verhalen waarbij er nog minder zijn, of zelfs niks. Dus dan is dit al mooi. Maar ik ken ook verhalen van mensen die 8 embryo's hebben. Kijk, dan heb je wat "speelruimte". Iedereen probeerde me op te beuren. Heel lief natuurlijk maar niet helpend. Het voelde weer alsof ons (nou ja, mijn) gevoel er niet mocht zijn. Ik wist wel dat mijn gevoel zou bijtrekken, maar ik had hiervoor tijd nodig
Hieronder zie je onze 3 embryo-baby's
Reactie plaatsen
Reacties